Τα Κύθηρα ή Τσιρίγο (Cerigo), το νοτιότερο σημείο των Επτανήσων, βρίσκονται στην είσοδο του Λακωνικού κόλπου, στο σημείο της Μεσογείου όπου σμίγει η Δύση με την Ανατολή. Έχουν πληθυσμό 3.000 κατοίκους, ενώ τα χωριά είναι πολλά, μικρά και διάσπαρτα. Το νησί διοικητικά είναι οργανωμένο σε ένα δήμο που μαζί με την κοινότητα Αντικυθήρων, του ομώνυμου γειτονικού νησιού, υπάγονται στην Επαρχία Κυθήρων η οποία ανήκει στη Νομαρχία Πειραιά.

 

 

Οι περισσότεροι επιλέγουν να φτάσουν στα Κύθηρα από την Νεάπολη, με το φέρι «Πορφυρούσα», αλλά το νησί διαθέτει και αεροδρόμιο. Εναλλακτικά μπορείτε να πάτε με πλοίο από το Γύθειο ή από τον Πειραιά, αλλά τα δρομολόγια είναι πιο αραιά.

 

 

Για όσους πάντως επιθυμούν να γυρίσουν όλο το νησί αλλά παράλληλα να είναι κοντά στην Χώρα, μια καλή λύση είναι να βρουν το δωμάτιο της αρεσκείας τους σχετικά στη μέση του νησιού, ούτως ώστε να ταξιδεύουν καθημερινά με περισσότερη άνεση. Μια τέτοια επιλογή είναι τα χωριά γύρω από το Λιβάδι.

 

Κατά μήκος του νησιού υπάρχουν παραλίες οι οποίες εντυπωσιάζουν με την ομορφιά τους, όπως το Μελιδόνι, το Καψάλι, ο Χαλκός αλλά και το Διακόφτι, η φυσική πισίνα των Κυθήρων -όπως την αποκαλούν αρκετοί- με τα ιδιαίτερα χρώματα. Επίσης επιβάλλεται μια επίσκεψη στην Παναγία την Μυρτιδιώτισσα, στο καταπράσινο χωριό του Μυλοπόταμου, στους Καταρράκτες της Φόνισσας αλλά και στο σπήλαιο της Αγίας Σοφίας. Όσον αφορά τα βράδια, η Χώρα έχει την τιμητική της προσφέροντας ιδιαίτερες επιλογές για φαγητό, γλυκό και ποτό. Για όσους τώρα θέλουν να ανακαλύψουν τα χωριά των Κυθήρων μέσα από τις γεύσεις τους το Λιβάδι, ο Κάλαμος η Φράτσια και ο Ποταμός είναι ιδανικές επιλογές.

 

 

Θα πρέπει να σημειώσουμε πως οι δρόμοι σε ορισμένα σημεία είναι αρκετά ανηφορικοί, ενώ σε κάποια άλλα υπάρχουν χωματόδρομοι που δυσκολεύουν την διέλευση των Ι.Χ. όταν δεν είναι μεγάλου κυβισμού. Επιπλέον, αν πρέπει να τονίσουμε μια αρνητική πτυχή του νησιού, αυτή είναι η θλιβερή εικόνα που αντικρίζει κάποιος όταν διασχίζει τα 20.000 καμμένα στρέμματα αγροτοδασικής έκτασης που άφησε πίσω της η πυρκαγιά το καλοκαίρι του 2017. Ωστόσο, η γοητεία του νησιού είναι τέτοια που μας αποζημιώνει αμέσως, μέσα από τις ομορφιές του.

 

 

Ο φωτογραφικός φακός του travel.eleftheriaonline έκανε τον γύρο του νησιού, παρουσιάζοντας σας τις τοποθεσίες που αξίζει να επισκεφτείτε, σε έναν τουριστικό προορισμό για εκείνους που αναζητούν ποιότητα και ηρεμία μαζί.

 

 

 

 

Βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του νησιού και συνδέεται με χωματόδρομο με το χωριό Δρυμώνας. Αυτός ο μικρός κολπίσκος με ψιλή άμμο και κρυστάλλινα νερά με θέα προς την Χύτρα θα σας εντυπωσιάσει.

 

 

 

Όποιος επισκεφθεί το Διακόφτι θα μπερδευτεί και θα αναρωτηθεί αν βρίσκεται σε κάποιο εξωτικό νησί ή σε κάποια τεράστια πισίνα. Τα νερά είναι ρηχά και γαλαζοπράσινα και το χρώμα της άμμου κατάλευκο

 

 

 

 

Για πολλούς είναι η καλύτερη και η πιο γνωστή παραλία του νησιού την οποία κανείς δεν πρέπει να την βγάλει από το πλάνο των διακοπών του όταν επισκεφθεί τα Κύθηρα. Πρόκειται για μια βοτσαλωτή παραλία με γαλαζοπράσινα πεντακάθαρα νερά που βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του νησιού, ακριβώς δίπλα από την Παλαιόπολη. Για να φτάσετε εκεί υπάρχει κατάβαση 156 σκαλιών.

 

 

Ο Χαλκός είναι μια από τις ποιο πολυσύχναστες παραλίες. Μια παραλία με βότσαλο και καταγάλανα νερά ενώ όταν στο νησί πνέουν δυνατοί άνεμοι είναι ιδανική επιλογή.

 

 

 

Η βραβευμένη με Γαλάζια Σημαία παραλία στο Καψάλι είναι η νοτιότερη στα Κύθηρα και αποτελείται από δύο φυσικούς κόλπους που σχηματίζουν το γράμμα "ωμέγα". Είναι μεγάλου μεγέθους και αποτελείται από ένα μέρος με βότσαλο και ένα με άμμο.

 

 

 

Στο γραφικό ψαροχώρι του Αβλέμονα μπορείτε να κολυμπήσετε σε έναν μικρό κολπίσκο που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού. Ιδανικός χώρος μπάνιου για παιδιά τη στιγμή που υπάρχουν γύρω μέρη να καθίσει κάποιος για φαγητό, αναψυκτικό ή καφέ και παράλληλα να επιτηρεί και τους μικρούς κολυμβητές. 

 

 

 

Στο χωριό Πλατεία Άμμος στο βορειότερο τμήμα του νησιού μπορείτε να κολυμπήσετε και να έχετε θέα τις Πελλοπονησιακές ακτές. Ο συνδυασμός βότσαλου και άμμου στην παραλία και το γραφικό χωριό που την περιστοιχίζει θα σας κάνουν να χαλαρώσετε.

 

 

 

 

 

Βρίσκετε στην περιοχή των Μυρτιδίων στα δυτικά του νησιού και είναι χτισμένη σε ένα φυσικό βραχώδης άνοιγμα, ανάμεσα από πάρα πολλές μυρτιές. Η εικόνα της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας είναι το πολυτιμότερο κειμήλιο του νησιού και είναι η απανταχού προστάτιδα των Κυθηρίων. Η παράδοση λέει ότι ένας βοσκός είδε στον ύπνο του έναν άγγελο να του υποδεικνύει ένα σημείο στην περιοχή που είχε τα πρόβατά του. Εκεί μέσα σε μια μυρτιά υπήρχε μία εικόνα με την Παναγία. Ο βοσκός ξύπνησε θορυβημένος. Το πρωί πήγε και βρήκε την εικόνα. Την πήρε στο σπίτι του στο γειτονικό χωριό Καλοκαιρινές. Τη νύχτα η εικόνα εξαφανιζόταν, επέστρεφε στη μυρτιά. Ο βοσκός είδε ξανά τον άγγελο να του λέει πως η εικόνα έπρεπε να μείνει εκεί κοντά στη μυρτιά. Έτσι ο βοσκός έκτισε ένα μικρό εκκλησάκι δίπλα στη μυρτιά και τοποθέτησε την εικόνα εκεί, την οποία την ονόμασε Μυρτιδιώτισσα. Αυτό το εκκλησάκι παραμένει έως σήμερα και ονομάζετε παλαιό Καθολικό όπου εκεί στεγάζεται η εικόνα της Παναγίας μαζί με τα τάματα των επισκεπτών της, μερικά τεράστια κεριά φτιαγμένα από τους ιερείς της εποχής και μερικές άλλες μικρές εικόνες.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στο Μυλοπόταμο, πάνω από ένα γραφικό όρμο, βρίσκεται το σπήλαιο της Αγίας Σοφίας, το μεγαλύτερο από τα τρία ομώνυμα σπήλαια των Κυθήρων. Η συνολική έκταση του σπηλαίου είναι 2200 τ.μ., ενώ το επισκέψιμο τμήμα του διαμορφώνει μία διαδρομή μήκους 250 μ. Τέσσερα εκατομμύρια χρόνια γεωλογικής ιστορίας σμίλεψαν το θαυμάσιο αυτό γλυπτό της φύσης. Δεν είναι μόνο οι σταλαγμίτες, που μπορεί να φτάνουν και τα έξι μέτρα ύψος, οι μικρές λιμνούλες ή οι ολοζώντανες ρίζες των κέδρων που διαπερνούν τα πετρώματα αναζητώντας υγρασία. Το κύριο χαρακτηριστικό που αιχμαλωτίζει το βλέμμα του επισκέπτη είναι τα έντονα χρώματα του σταλακτιτικού-σταλαγμιτικού διακόσμου: το μαύρο, το κόκκινο, το κίτρινο και το λευκό εναλλάσσονται σε μια εντυπωσιακή πανδαισία, αποτέλεσμα της χημικής διάβρωσης των πετρωμάτων.

 

 

 

Το ποιο χαρακτηριστικό μνημείο του νησιού είναι το κάστρο της Χώρας. Το κάστρο ή "Φορτέτσα" χτίστηκε κατά τον 13ο αιώνα περίπου όταν στα Κύθηρα κυριαρχούσαν οι Βενετοί. Το "Μάτι της Κρήτης" όπως το ονόμαζαν λόγω της στρατηγικής του θέσης, παρατηρώντας την κίνηση των καραβιών σε τρία πελάγη ταυτόχρονα, Ιόνιο, Αιγαίο και Κρητικό χτίστηκε σε διάφορες φάσης της ιστορίας του νησιού αλλά το μεγαλύτερο και κυριότερο τμήμα με την πρόσοψη χτίστηκε το 1503 από τους Βενετούς, οι οποίοι το επισκεύασαν και το ανασυγκρότησαν. Στην είσοδο του κάστρου παρατηρούμε την σήραγγα ή αλλιώς φόσσα! Στον μπροστινό αυτό τοίχο υπήρχε το λιοντάρι  του Αγίου Μάρκου το έμβλημα των Βενετών το οποίο καταστράφηκε μαζί με τη Βίβλο των Ευγενών και τα οικόσημα το 1797 από τους Γάλλους.

 

 

 

Πρόκειται για έναν χώρο μαγικό, γεμάτο δρομάκια και ρυάκια, μέσα σε μια ρεματιά, χαρακτηρισμένη φυσικού κάλλους, πλούσια σε βλάστηση με λεύκες και πλατάνια. Ο καταρράκτης της “Φόνισσας” βρίσκετε ανάμεσα σε θεόρατα πλατάνια και τα νερά του πέφτουν λαμπερά, από ύψος 20 μέτρων σχηματίζοντας μια μικρή καταπράσινη λιμνούλα ιδανική για κολύμπι, βέβαια μόνο για γενναίους κολυμβητές γιατί τα νερά είναι πάρα πολύ κρύα.

 

 

 

 

Στα κεντρικά σοκάκια υπάρχουν πολλά μαγαζιά, κυρίως με τουριστικά είδη. Πολλά εκκλησάκια παντού, όμορφοι κήποι και η αισθητική της αρχιτεκτονικής των κτιρίων μαγνητίζουν το ενδιαφέρον. Παράλληλα, τα μπαράκια που υπάρχουν στον κεντρικό πεζόδρομο, με μαξιλαράκια αντί για καθίσματα είναι η καλύτερη επιλογή για ποτό με την παρέα σας. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε γλυκό ή παγωτό στην κεντρική πλατεία, ιδίως το βράδια που το δροσερό αεράκι κάνει ευχάριστα την εμφάνιση του.

 

 

 

 

 

Χωριό των θρύλων και των παραδόσεων. Η επίσκεψη ξεκινάει το πρωί, με καφέ και γλυκό στην πλατεία του χωριού κάτω από τα πλατάνια και συνεχίζεται με τσίπουρο και μεζεδάκια το μεσημέρι. Το παραδοσιακό καφενείο, η εκκλησία, το Καμάρι με τα τρεχούμενα νερά και τις πάπιες, προσφέρουν μια ευχάριστη και οικεία αίσθηση.

 

 

 

Για το παραπάνω αφιέρωμα χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από το kythera.gr.