Εδώ απέκρουσαν οι κάτοικοι της Μάνης τις δυνάμεις του Ιμπραήμ τον Ιούνιο του 1826.
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
*Η Φουρνιάτα, οχυρός οικισμός του Πύργου Διρού.
Θα δείτε το τειχισμένο συγκρότημα του οπλαρχηγού Σκλαβουνάκου, με εντυπωσιακό πύργο, οικογενειακό εκκλησάκι και λαξευτή στέρνα (γούρνα), γνωστή ως Πετρόλακκος.
Στο κέντρο της Φουρνιάτας βρίσκονται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου και, σε μικρή απόσταση, η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη.
*Η Χαριά, από τους παλαιότερους και πλέον αντιπροσωπευτικούς μανιάτικους οικισμούς, με αξιόλογα αρχιτεκτονικά δείγματα.
Θα δείτε τις εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Νικολάου.
Στη Χαριά βρίσκονται, επίσης, ο πύργος Αραπάκη, με χαρακτηριστική θολωτή στοά (διαβατικό), και ο πύργος Πουλάκου.
*Ο οικισμός Γκλέζι (Γκλέζου), με τις βυζαντινές εκκλησίες των Ταξιαρχών, του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Βαρβάρας (ερειπωμένη).
*Η εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους, στον οικισμό Βελούσι.
*Η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Πέτρου, κοντά στο χωριό Τριανταφυλλιά.
*Ο οικισμός Νικάνδρειο, με την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (αξιόλογες είναι οι τοιχογραφίες της).
*Η εκκλησία των Ταξιαρχών, εξαίρετο δείγμα βυζαντινής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής, με πλούσιο τοιχογραφικό διάκοσμο, στον οικισμό Χαρούδα.
*Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, στον οικισμό Καμπινάρες.
*Τα σπήλαια Διρού, στην περιοχή του όρμου Διρού.
Το σπήλαιο Bλυχάδα εξερευνήθηκε συστηματικά από τους σπηλαιολόγους Ιωάννη και Άννα Πετροχείλου. Στην εποχή μας το γνωστό μήκος του σπηλαίου ξεπερνά τα 14 χλμ.
Οι εντυπωσιακοί σταλακτίτες και σταλαγμίτες, ο διάκοσμος του σπηλαίου, σχηματίζονται με πολύ αργό ρυθμό από το ίζημα του διαλυμένου ανθρακικού ασβεστίου (το νερό εισχωρεί στις ρωγμές του ασβεστολιθικού πετρώματος και το διαλύει).
Στα ευρήματα του σπηλαίου συγκαταλέγονται απολιθωμένα οστά ιπποπόταμου, πάνθηρα, ύαινας, λιονταριού, ελαφιού και κουναβιού, καθώς και κεραμική, που υποδηλώνει ανθρώπινη παρουσία.
Ξεχωριστή εμπειρία αποτελεί η περιήγηση με βάρκα στα λιμναία τμήματα του σπηλαίου.
Tο σπήλαιο Aλεπότρυπα, από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα νεολιθικά σπήλαια της χώρας μας, εντοπίστηκε το 1958 από τους σπηλαιολόγους Ιωάννη και Άννα Πετροχείλου, ύστερα από υπόδειξη των κατοίκων της περιοχής.
Μικρές και μεγάλες αίθουσες αναπτύσσονται κατά μήκος ενός κεντρικού διαδρόμου που διασχίζει το σπήλαιο (μήκους 240 μ.).
Η Αλεπότρυπα κατοικήθηκε κατά τη Νεότερη και την Τελική Νεολιθική Περίοδο, χρησιμοποιήθηκε δε ως κατοικία, αποθήκη αγαθών, εργαστήριο οικοτεχνικής δραστηριότητας, χώρος ταφής και λατρείας νεκρών. Ισχυρός σεισμός στα τέλη της 4ης χιλιετίας π.Χ. προκάλεσε εκτεταμένες αποκολλήσεις βράχων από την οροφή και τα πλευρικά τοιχώματα του σπηλαίου, έφραξε την είσοδό του και εγκλώβισε τους χρήστες του.
Το πλούσιο οστεολογικό υλικό και τα άφθονα ευρήματα (κεραμική, λίθινα, χάλκινα και οστέινα εργαλεία και όπλα, αργυρά, λίθινα, οστέινα, οστρέινα και πήλινα κοσμήματα, πήλινα, λίθινα και οστέινα ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα ειδώλια) μαρτυρούν ότι στην Aλεπότρυπα αναπτύχθηκε μια πολυάνθρωπη κοινωνία με εμποροναυτικό και γεωργοκτηνοτροφικό χαρακτήρα.
Στην είσοδο του σπηλαίου της Αλεπότρυπας βρίσκεται το Νεολιθικό Μουσείο Διρού.
ΜΟΥΣΕΙΑ
Νεολιθικό Διρού
Περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά ευρήματα του σπηλαίου της Αλεπότρυπας (κεραμική, εργαλεία, όπλα, κοσμήματα, ειδώλια, οστεολογικό υλικό).
ΚΟΛΥΜΠΙ: Στον όρμο Διρού.
ΠPΩTEΣ BOHΘEIEΣ: Περιφερειακό Ιατρείο, τηλ. 27330 52210.
Βίντεο: World&Drone / Φωτογραφία εξωφύλλου - dimitris_simitian
