«Ξέρω μόνο να φτιάχνω κρασί αλλά δεν ξέρω τίποτα από κρασί» είναι μία από τις καυστικές και φιλοσοφικές αν θέλετε ατάκες του Serge Hochar από το Chateau Musar που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή σε ηλικία 75 ετών. Ενός παραγωγού που γεννήθηκε στην εμπόλεμη για δεκαετίες χώρα του Λιβάνου και που είδε το 1972 να χάνει το 90% του τζίρου του, που βασιζόταν μέχρι τότε σε πωλήσεις της εγχώριας αγοράς. Ενός παραγωγού που πρόλαβε να κάνει «μόλις» 56 τρύγους στο εμβληματικό κρασί της χώρας το Chateau Musar.
Αλλά αυτή η ιστορία δεν είναι για το Chateau Musar, αντίθετα είναι για τη βαθιά σοφία ενός ανθρώπου που του πήρε σχεδόν είκοσι χρόνια για να αποφασίσει τη σύνθεση των ποικιλιών στο χαρμάνι του κόκκινου κρασιού του. Μετά από πολλούς πειραματισμούς και αφού δοκίμασε και το Syrah και το Mourvedre κατέληξε τελικά στο συνδυασμό του μπορντολέζικου Cabernet Sauvignon και των εκ νοτίου Γαλλίας προερχόμενων Cinsault και Carignan.
Και με αυτήν την σκέψη, μας γεννάται η απορία πόσοι άραγε παραγωγοί έχουν τέτοια αίσθηση του χρόνου και υπομονή όπως ο Serge Ηοchar. Τα κόκκινά του τα ωρίμαζε ενάμιση χρόνο στο βαρέλι, τα ξαναγύριζε στη δεξαμενή για ένα χρόνο ακόμα και τέλος τα άφηνε στη φιάλη για περαιτέρω παλαίωση άλλα δυόμιση χρόνια. Τα λευκά του με την σειρά τους δεν βιαζόταν ποτέ να τα εμφιαλώσει.
Για τον Serge, ο χρόνος ήταν ο ευεργέτης των κρασιών του, και γι’ αυτό τους τον έδινε απλόχερα χωρίς να υπολογίζει το κόστος, χωρίς ούτε καν να διαθέτει την πολυτέλεια αυτή. Πίστευε στον χρόνο-σύμμαχο και η πίστη αυτή ήταν πάνω από οτιδήποτε άλλο.
Κάπου εκεί σκοντάφτουμε σε μία ακόμα δήλωση του Serge Hochar: «Το κρασί καθώς παλαιώνει γίνεται πιο νέο και πιο γεμάτο», δήλωση που παραξενεύει στην αρχή. Νέοι ορίζοντες ανοίγονται. «Γιατί;» Τον ρωτάει κάποιος. «Γιατί; Δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Φέτος έκανα το 56ο τρύγο μου και ανακάλυψα ότι δεν φτάνει. Χρειάζονται 2.000 χρόνια για να το κατανοήσω πλήρως. Το κρασί σου διδάσκει τη φιλοσοφία του χρόνου, τη φιλοσοφία της βραδύτητας».
Η φιλοσοφία της βραδύτητας του κύριου Hochar . Η «Βραδύτητα» του κύριου Κούντερα. Η αναμονή, η υπομονή, η ωρίμαση, όλες οι χάρες που φέρνει ο γέροντας χρόνος. Το μυστικό της σοφίας των σπουδαίων ανθρώπων. Ψάχνω να βρω στη βιβλιοθήκη μου τη «Βραδύτητα». «Γελοίοι Έρωτες», το «Βιβλίο της μνήμης και της λήθης», η «Ταυτότητα», μα πουθενά όμως η »Βραδύτητα».
Άραγε πού χάθηκε το βιβλίο; Πού χάθηκαν τα σοφά λόγια; Πού χάθηκε η φιλοσοφία της βραδύτητας;
---
Η αναδημοσίευση γίνεται έπειτα από άδεια από τους Wine commanders.
