Άλλωστε δεν υπάρχουν πολλά μέρη στον κόσμο τα οποία περιτριγυρίζονται από ιστορικά σπιτάκια οι στέγες των οποίων μοιάζουν κάπως με ανάποδο παγωτό. Αυτό είναι μάλιστα ένα από τα χαρακτηριστικά που κάνει το Alberobello τόσο συναρπαστικό και μοναδικό.
Eνας συνδυασμός φανταστικού και ρεαλιστικού κόσμου μαζί, όπως αναφέρει το iefimerida.
Βρίσκεται στη νότια ιταλική περιοχή της Απουλίας και οι φωτογραφίες του κατακλύζουν τα social media τα τελευταία χρόνια. Ποιος δεν θα ήθελε να περπατήσει μέσα σε αυτά τα φανταστικά και περίεργα σοκάκια με τις αξιοπερίεργες δομές;
Και μπορεί για δεκαετίες οι τουρίστες να παραγκώνιζαν την Απουλία, η οποία παρέμενε στη σκιά της Τοσκάνης, της ακτής του Αμάλφι, της Ρώμης και της Βενετίας, όμως τα τελευταία χρόνια έχει ξαναβρεθεί στο προσκήνιο, καθώς οι τουρίστες ανακαλύπτουν το παρθένο τοπίο και την όμορφη αρχιτεκτονική της.
Άλλωστε τα ολόλευκα σπιτάκια του με τους ξωτικίσιους τρούλους έκαναν την UNESCO να ανακηρύξει ολόκληρο το χωριό Alberobello Πολιτιστική Κληρονομιά της Ανθρωπότητας. Είναι περίπου 1.500 και το συνεπές στιλ κατασκευής τους δίνει στο χωριό μια πολύ ξεχωριστή, αρμονική εμφάνιση. Είναι πραγματικά διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο μέρος στον κόσμο και αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα της περιοχής.
Τα σπιτάκια είναι στην πραγματικότητα ασβεστολιθικά και πέτρινα κτίρια, χαρακτηριστικό παράδειγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής στην Ιταλία. Η ιταλική λέξη για αυτά τα σπίτια είναι trullis, είναι ουσιαστικά κωνικοί τρούλοι και τα περισσότερα χρονολογούνται από τον 15ο αιώνα.
Οι κωνικοί τρούλοι
Κανείς δεν γνωρίζει πότε ακριβώς ανεγέρθηκε το πρώτο trulli, αλλά πιστεύεται ότι τα πρώτα χρονολογούνται ίσως και από τα μέσα του 14ου αιώνα.
Υπάρχει επίσης μεγάλη συζήτηση για το γιατί κατασκευάστηκαν για πρώτη φορά -ορισμένες πηγές λένε ότι χρησιμοποιήθηκαν αρχικά ως αποθήκες και καταφύγια, άλλες λένε ότι ήταν οι μόνιμες κατοικίες εργατών.
Μία επίσης από τις πιο ενδιαφέρουσες θεωρίες είναι ότι αποτελούσαν μια περίπλοκη μορφή φοροδιαφυγής -οι φτωχοί αγρότες της εποχής δεν ήθελαν να πληρώνουν την υψηλή φορολογία που επέβαλε η Νάπολη και έτσι αποφάσισαν να χτίζουν αυτή τη βασική λιθοδομή, ώστε σε περίπτωση που έρχονταν φοροεισπράκτορες στην περιοχή να μπορούσαν εύκολα να το γκρεμίσουν. Οι καλύβες χρειάζονταν έξι μήνες για να ξαναχτιστούν και λέγεται ότι αυτό το τρελό σύστημα συνεχιζόταν για περίπου 300 χρόνια έως ότου το Alberobello έγινε επισήμως χωριό, αν και τώρα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια μικρή πόλη.
Σήμερα, το χωριό φιλοξενεί 1.500 από αυτές τις μικροσκοπικές καλύβες σαν παραμύθι, όπου στεγάζονται ξενοδοχεία, ιδιωτικές κατοικίες, εστιατόρια και μπαρ.
H συνοικία Aia Piccola
Και επειδή όπως προαναφέραμε το Alberobello είναι πολυφωτογραφημένο, αν θέλετε να δείτε trullis αλλά με λιγότερο κοσμοπολίτικο αέρα, μείνετε μακριά από την περιοχή Rione Monti και κατευθυνθείτε προς την Aia Piccola, ένα πολύ λιγότερο γνωστό σημείο που εξακολουθεί να διαθέτει 400 καλύβες, πολλές από τα οποίες χρησιμοποιούνται ακόμα ως ιδιωτικές κατοικίες.
Εκεί ναι μεν υπάρχουν εστιατόρια, αλλά πραγματικά αυτοί οι ήσυχοι, ελικοειδείς δρόμοι είναι ιδανικοί για να απολαύσει κανείς τη μοναδική αρχιτεκτονική του Alberobello.
Tα σύμβολα στην οροφή
Πολλές από τις στέγες είναι βαμμένες με ασβεστωμένα σύμβολα, τα περισσότερα από τα οποία σχετίζονται με τον χριστιανισμό. Υπάρχουν όμως και κάποια γράμματα (S, C, S και D) τα οποία λέγεται ότι σχετίζονται με τους Αγίους, αν και κανείς δεν ξέρει σε ποιον συγκεκριμένο Άγιο αναφέρονται. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι τα σύμβολα έχουν αστρολογικές ή ειδωλολατρικές ρίζες, όπως το κακό μάτι για παράδειγμα.
Σε κάθε περίπτωση οι μυστηριώδεις αυτές ιστορίες κάνουν το Alberobello ακόμα πιο γοητευτικό.