Στο άρθρο του ο επικεφαλής του γραφείου του πρακτορείου στις Βρυξέλλες, Νίκος Χρυσολωράς, περιγράφει όλα εκείνα τα σημεία της χώρας, που σκοπεύει να επισκεφτεί όταν τελειώσει η κρίση με την πανδημία του κορoνοϊού.

Ανάμεσα σε αυτά μάλιστα συγκαταλέγεται η Μεσσηνία, με την Costa Navarino και τη Βοϊδοκοιλιά να «φιγουράρουν» στο εν λόγω αφιέρωμα.

"Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να αρχίσει κανείς να εξερευνά την τραχιά ομορφιά της Πελοποννήσου από το θέρετρο Costa Navarino, ένα τεράστιο κτήμα κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο της Καλαμάτας, που περιλαμβάνει τα πάντα, από γήπεδα γκολφ παγκόσμιας κλάσης μέχρι ελαιώνες και αμπελώνες. Κοντά στο Costa Navarino συναντάμε την παραλία της Βοϊδοκοιλιάς (ψάξτε στο google φωτογραφίες της κι αμέσως θα αρχίσετε να ονειρεύεστε πώς θα την επισκεφτείτε στις επόμενες διακοπές σας).  Το τέλειο ημικυκλικό σχήμα της είναι αυτό που την ξεχωρίζει από τις περισσότερος παραλίες που έχετε δει" αναφέρει ο συντάκτης του άρθρου.

Αναλυτικά το ταξιδιωτικό αφιέρωμα του Bloomberg αναφέρει τα εξής:

«Οὐδὲν γλύκιον ἧς πατρίδος οὐδὲ τοκήων» (τίποτε δεν είναι γλυκύτερο από την πατρίδα και τους γονείς), λέει ο Οδυσσέας στην Οδύσσεια αν και πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής τους περιπλανώμενος. Εκατομμύρια που γεννήθηκαν στα ίδια εδάφη ακολούθησαν αργότερα τα βήματά του. Η Ελλάδα είναι μια χώρα μεταναστών με μια ζωντανή διασπορά, τα μέλη της οποίας πάντα ονειρεύονται να επιστρέψουν, αν και οι περισσότεροι δεν το κάνουν.

Κι η νοσταλγία γίνεται εντονότερη όταν διατρέχουμε κινδύνους, πράγμα που ισχύει ακόμη περισσότερο τώρα που η Ελλάδα φαίνεται ότι είναι ένα από τα ασφαλέστερα μέρη εν μέσω της φονικής παγκόσμιας πανδημίας, έχοντας κάνει πολύ καλύτερη δουλειά από τις περισσότερες χώρας στον περιορισμό της εξάπλωσης της νόσου. Ωστόσο, είναι έτοιμη να πληρώσει ένα βαρύ τίμημα λόγω του κορονοϊού, αφού η εξάλειψη των ταξιδιών αναψυχής φέτος θα πλήξει την εξαρτώμενη από τον τουρισμό οικονομία της, την ώρα που έβγαινε από βαθιά ύφεση.

Αυτή την ώρα του κινδύνου για μένα και την πατρίδα μου λοιπόν, θα επέστρεφα αν μπορούσα για να συνεχίσω τη «δουλειά απ’ το σπίτι» στο καταφύγιο του πραγματικού μου σπιτιού σε απόσταση βολής από μια παρθένα παραλία στη Σέριφο. Αλλά δεν μπορώ, τουλάχιστον όχι ακόμη, χωρίς να θέσω εαυτόν και τους αγαπημένους μου σε κίνδυνο. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να κάνω όνειρα.

Κι ενώ για μένα δεν υπάρχει τίποτε σαν τη Σέριφο, υπάρχουν τόσοι παράδεισοι στην Ελλάδα να επισκεφτείτε όταν τελειώσει αυτή η πανδημία», γράφει.

Τα χνάρια της Ιστορίας στην Αθήνα

Το ταξίδι στην Ελλάδα που προτείνει ο αρθρογράφος του Bloomberg, ξεκινά από την Αθήνα και μάλιστα από την τουριστική καρδιά της, το Μοναστηράκι και συνεχίζει στην «τραχιά» Πελοπόννησο της Μάνης, της Μονεμβασιάς, της Πύλου και της Δημητσάνας.

«Στο κέντρο της αρχαίας πόλης βρίσκεται μια πλατεία, που αντιπροσωπεύει τη χώρα μου περισσότερο απ’ οποιοδήποτε νησί η παραλία: στο Μοναστηράκι μπορεί κανείς να απολαύσει συνοδεία ενός κοκτέιλ από ένα μπαρ σε οροφή κτιρίου τη θέα του Παρθενώνα, που ρίχνει τη σκιά του σ’ ένα παλιό οθωμανικό τέμενος, μια βυζαντινή εκκλησία, μια αρχαία Ρωμαϊκή αγορά, έναν σιδηροδρομικό σταθμό του 19ου αιώνα, την παλιά πόλη των Αθηνών και ένα χαοτικό παζάρι. Το βάρος χιλιετιών συμπυκνωμένο στο χώρο ενός οικοδομικού τετραγώνου.

Μετά από μια βόλτα στις γειτονιές του Θησείου και της Πλάκας και την απαραίτητη επίσκεψη στην Ακρόπολη και το υπέροχο μουσείο της μπορεί κανείς να απολαύσει φρέσκο ψάρι στο βραβευμένο με αστέρι Michelin "Βαρούλκο". Η εμπειρία θα σας κάνει να θέλετε να εξερευνήσετε τις ατέλειωτες αθηναϊκές παραλίες, κι αν έχετε και μια δεύτερη μέρα διαθέσιμη, νοικιάστε ένα αυτοκίνητο και πηγαίνετε μέχρι το μεγαλόπρεπο Σούνιο για να κολυμπήσετε κάτω απ’ το Ναό του Ποσειδώνα.

Το ηλιοβασίλεμα εκεί είναι αυτό που θα αποκαλούσα «βαθιά Ελλάδα» κι η βόλτα διάρκειας μιας ώρας αξίζει τον κόπο», τονίζει ο Νίκος Χρυσολωράς. Η φημισμένη νυχτερινή ζωή της Αθήνας περιλαμβάνει μπαρ όπως το Noel, όπου εκεί έχει... Χριστούγεννα καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, ή το Clumsies με τα απίστευτα κοκτέιλ του.

Γνωρίζοντας την Πελοπόννησο

«Θα συνέχιζα το ταξίδι οδικώς προς τα ανατολικά με μια στάση στη χερσόνησο της Μάνης, το πιο τραχύ από τα τοπία της Ελλάδας. Πρόκειται για μια ορεινή περιοχή με λιθόκτιστα χωριά και στενά δρομάκια που οδηγούν σε βοτσαλωτές παραλίες. Είναι η "χώρα" των αρχαίων Σπαρτιατών. Μπορείτε να μείνετε στη γραφική Αρεόπολη με τους στολισμένους με βουκαμβίλιες δρόμους της και τις πετρόκτιστες κατοικίες, ή στο υπέροχο παραθαλάσσιο θέρετρο 100 Rizes.

Είναι απομονωμένο, με ιδιωτική παραλία και εύκολη πρόσβαση σε πανέμορφες μικρές παραλίες τριγύρω. Πηγαίνετε μέχρι το απόκρημνο ακρωτήριο Ταίναρο, το νοτιότερο άκρο της Βαλκανικής. Σύμφωνα με το μύθο εκεί υπήρχαν οι πύλες για τον Κάτω Κόσμο και αυτή την αίσθηση δίνει κι ο φάρος εκεί. Στην επιστροφή μη ξεχάσετε να κολυμπήσετε στην παραλία Χαλίκια, όπου πρέπει να δοκιμάσετε θαλασσινά και σαγανάκι με γαρίδες συνοδεία ούζου στην ταβέρνα “7 Αδέλφια”.

Απολαύστε μετά ένα κοκτέιλ στο κοντινό Λιμένι με τα διάφανα, τυρκουάζ νερά του, όπου έχω δει τα ομορφότερα ηλιοβασιλέματα της ζωής μου» σημειώνει ο συντάκτης.

Ταξίδι στην Ιστορία

Συνεχίζοντας ανατολικά φθάνουμε στην οχυρωμένη Μονεμβασιά.

Είναι προσβάσιμη σε πεζούς μόνον από μια πύλη και τα μεσαιωνικά σοκάκια της είναι γεμάτα μυστήριο και θαύματα, σαν σκηνικό που θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν οι παραγωγοί του Game of Thrones. «Όταν την επισκέφθηκα, έμεινα στην “Κινστέρνα”, μια αναπαλαιωμένη βυζαντινή έπαυλη, πραγματικό κόσμημα του ελληνικού τουρισμού.

Στην επιστροφή προς την Αθήνα θα έκανα μια παράκαμψη για μια στάση στην ιστορική Δημητσάνα στην κεντρική Πελοπόννησο, ένα από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα της ορεινής Ελλάδας, που αγνοούν αδικαιολόγητα οι τουρίστες.

Είναι περιτριγυρισμένη από κωνοφόρα και μπορεί να απολαύσει κανείς την πέτρινη αρχιτεκτονική και βόλτες στα όμορφα δάση και τα κοντινά χωριά της περιοχής.

Κοντά στη Δημητσάνα βρίσκεται ένα έρημο πλέον χωριό, η Παναγιά με την ταβέρνα “Ζέρζοβα”. Έχω δοκιμάσει πολλές κουζίνες σε αρκετές χώρες, είμαι λάτρης του καλού φαγητού από καντίνες μέχρι εστιατόρια με αστέρια Michelin, αλλά πουθενά δεν δοκίμασα τίποτε που να πλησιάζει τα παραδοσιακά πιάτα εκεί.

Όλα τα καλά όνειρα, φυσικά, έχουν κι ένα τέλος. Στο δρόμο της επιστροφής προς την Αθήνα είδα από την εθνική οδό τις ατέλειωτες σειρές των αγκυροβολημένων δεξαμενόπλοιων και φορτηγών πλοίων, μια υπενθύμιση ότι ακόμη και σήμερα, χιλιετίες μετά τα ταξίδια του Οδυσσέα, η Ελλάδα συνεχίζει να κυβερνά με τον εμπορικό της στόλο τις θάλασσες». Ο αρθρογράφος καταλήγοντας θυμάται τα λόγια του νομπελίστα Οδυσσέα Ελύτη: «η χώρα μου είναι ένα καράβι που αντέχει»…