Το ερημωμένο χωριό κατοικείτο κάποτε από Βεδουίνους της φυλής Αλ Κούτμπι, μιας από τις τρεις κυρίαρχες φυλές του Αλ Μαντάμ, αλλά εγκαταλείφθηκε πριν από μερικές δεκαετίες και τώρα κείτεται μισοθαμμένο στην άμμο, που τρυπώνει κατά κύματα από τις πόρτες και τα παράθυρα των σπιτιών του και σκεπάζει τα έπιπλα και τις αυλές…
Δύο σειρές σπιτιών κι ένα περίτεχνα κατασκευασμένο τέμενος είναι ό,τι απομένει από το χωριό φάντασμα, που έχει εγκαταλειφθεί στο έλεος του πετροκαταλύτη χρόνου. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι οι κάτοικοί του το εγκατέλειψαν βιαστικά, αφήνοντας πίσω τους τα υπάρχοντά τους και τις πόρτες ορθάνοικτες, ενδείξεις που τροφοδότησαν δοξασίες για υπερφυσικές δυνάμεις που έδιωξαν όσους ζούσαν εκεί. Αν και δεν έχει απομείνει, όμως, ψυχή ζώσα για να αφηγηθεί την πραγματική του ιστορία, το Αλ Μαντάμ έχει εξελιχθεί σε πόλο έλξης για ατρόμητους ταξιδιώτες που αποτολμούν ημερήσιες εκδρομές από το Ντουμπάι.
Πολλοί ΥοuTuber καταγράφουν τις περιπέτειές τους στο χωριό φάντασμα, ενώ ταξιδιωτικά γραφεία στο Ντουμπάι προσφέρουν στους ενδιαφερόμενους τη δυνατότητα σύντομων αποδράσεων στο Αλ Μαντάμ.
«Το χωριό φάντασμα γίνεται βαθμιαία αγαπημένος προορισμός εξερευνητών», λέει ο ταξιδιωτικός πράκτορας Σ.Υ. Σουνίλ. Από την πλευρά της η Βρετανίδα μπλόγκερ Βανέσα Μπολ, που επισκέφθηκε πέρυσι το χωριό λέει στο CNN ότι το Αλ Μαντάμ κρύβει ένα καλοδιατηρημένο μυστικό. «Υπάρχει ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον και ολοένα και περισσότεροι γνωρίζουν την ύπαρξή του», λέει.
Η γοητεία του Αλ Μαντάμ έγκειται εν μέρει στο γεγονός ότι είναι ανοικτό σε εξερεύνηση και περιέχει πολλούς κρυμμένους θησαυρούς. Σ’ ορισμένα σπίτια διασώζονται υπέροχα μωσαϊκά, σ’ ένα απ’ αυτά μάλιστα σώζεται μια ταπετσαρία ενός τοπίου. Όμως, παρά το γεγονός ότι προσελκύει τέτοιο ενδιαφέρον, οι τοπικές Αρχές δεν σχεδιάζουν να εκμεταλλευτούν οικονομικά το χωριό -φάντασμα, ούτε να περιορίσουν την πρόσβαση σ’ αυτό.
Τι έδιωξε τους κατοίκους; Οι θρύλοι για τα τζίνι
Ελλείψει στοιχείων, κυκλοφορούν διάφορες φήμες για τους λόγους που εγκαταλείφθηκε το Αλ Μαντάμ. Κάτοικοι γειτονικών χωριών μιλούν για «κακά τζίνι», τα οποία στοιχειώνουν το Αλ Μαντάμ, όπως εκείνο της Ουμ Ντουβάις, ενός θηλυκού πνεύματος με γατίσια μάτια και μασέτες αντί για χέρια.
Πριν από δύο χρόνια το Sharjah Art Foundation διεξήγαγε έρευνα για την ιστορία του χωριού φαντάσματος. Ένας άνδρας υποστήριξε ότι είχε παντρευτεί στο Αλ Μαντάμ, πράγμα που σημαίνει ότι το χωριό κατοικείτο στα μέσα της δεκαετίες του 1970, ενώ αρκετοί άλλοι απέδωσαν την εγκατάλειψή του στις άγριες αμμοθύελλες που κατέστησαν αδύνατη την εγκαταβίωση εκεί. Ωστόσο, ένας καθηγητής Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Κολούμπια στις ΗΠΑ, ο Γιάσερ Ελσεστάουϊ, που μελέτησε εκτενώς τα οικιστικά προγράμματα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στα τέλη της δεκαετίας του 1960, έχει μια άλλη εξήγηση. Όπως λέει, η κυβέρνηση της χώρας ήθελε την εποχή εκείνη να παράσχει σύγχρονες κατοικίες στο νομαδικό πληθυσμό των Βεδουϊνων στο πλαίσιο ενός προγράμματος εκσυγχρονισμού μετά την ανακάλυψη μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου.
Tα περισσότερα σπίτια στο Αλ Μαντάμ φαίνεται ότι χτίστηκαν τη δεκαετία του 1970.
Έτσι χτίστηκαν νέοι οικισμοί, αλλά με τόσο γρήγορους ρυθμούς ώστε δεν πρόλαβαν να δημιουργηθούν οι αναγκαίες υποδομές, πράγμα που ίσως ώθησε τους Βεδουίνους να εγκαταλείψουν το Αλ Μαντάμ. Όπως προέκυψε και από την έρευνα του Sharjah Art Foundation πολλοί άνθρωποι ανέφεραν ότι στο χωριό δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα. «Στη διάρκεια των μελετών μας εντοπίσαμε οικογένειες που παραπονέθηκαν ότι είχαν εγκατασταθεί επί μήνες σ’ έναν νέο οικισμό ζώντας χωρίς νερό και ηλεκτρικό ρεύμα», λέει ο Ελσεστάουϊ. «Στην περίπτωση αυτή, εφόσον δεν υπήρχαν υποδομές ίσως οι άνθρωποι να εγκαταστάθηκαν αρχικά εκεί και μετά να έφυγαν», συμπληρώνει.
Το μυστήριο του χωριού φαντάσματος ίσως να παραμείνει άλυτο για πολλά ακόμη χρόνια. Στο μεταξύ, όμως, εξακολουθεί να μαγνητίζει εκείνους που θέλουν να βρουν μόνοι τους τις απαντήσεις…
