Πήρε το όνομά της από έναν οδηγό μεταφορών με το όνομα Johnny Coleman ο οποίος, κατά τη διάρκεια μιας αμμοθύελλας εγκατέλειψε την άμαξά του κοντά στον οικισμό.
Το πάλαι ποτέ κέντρο εξόρυξης διαμαντιών είναι σήμερα μια εγκαταλελειμμένη πόλη όπου τα κτίρια έχουν κυριολεκτικά καταληφθεί από την άμμο. Το 1908 ένας εργάτης με το όνομα Zacharias Lewal βρήκε το πρώτο διαμάντι, ενώ δούλευε στην περιοχή και το έδειξε στον προϊστάμενό του, έναν Γερμανό επιθεωρητή για σιδηροδρομικές γραμμές, που ονομαζόταν August Stauch.
Συνειδητοποιώντας ότι η περιοχή είναι γεμάτη διαμάντια οι Γερμανοί ανθρακωρύχοι δημιούργησαν έναν οικισμό για να μείνουν και αμέσως μετά η γερμανική κυβέρνηση την κήρυξε ως απαγορευμένη περιοχή για να αρχίζουν να εκμεταλλεύονται το νέο αυτό πεδίο διαμαντιών.
Κατά τη διάρκεια της ευημερίας του, το μέρος ήταν το σπίτι εκατοντάδων ανθρώπων, υπήρχε σχολείο, νοσοκομείο, αίθουσα χορού, σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ακόμη και θέατρο. Υπήρχε μάλιστα και μια σιδηροδρομική σύνδεση που τη συνέδεε με την πόλη Lüderitz. Ολόκληρη βέβαια η πόλη είχε δημιουργηθεί με βάση το γερμανικό αρχιτεκτονικό στυλ. Η φθίνουσα πορεία της πόλης άρχισε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε η «πηγή» των διαμαντιών άρχισε αργά-αργά να εξαντλείται και τελικά το Kolmanskop εγκαταλείφθηκε οριστικά το 1954.
Πλέον η πόλη-φάντασμα αποτελεί ένα τουριστικό αξιοθέατο όπου οι επισκέπτες μπορούν να δουν πώς η φύση και οι γεωλογικές δυνάμεις της ερήμου έχουν επιβληθεί με τις δυνάμεις τους. Επιπλέον αποτελεί αγαπημένο μέρος των φωτογράφων τοπίου οι οποίοι φτάνουν στην έρημο για να απαθανατίσουν πώς είναι σήμερα το Kolmanskop. Ωστόσο, οι τουρίστες χρειάζονται ειδική άδεια για να μπουν στο χώρο και οι περιηγήσεις εκτελούνται συγκεκριμένες ώρες της ημέρας.
Βίντεο: Dennis Schmelz
