Βουνά παντού γύρω μου, που φτάνουν στα ουράνια. Αυτός ο θρυλικός στίχος των Socrates σε ελεύθερη μετάφραση χαρακτηρίζει τέλεια την ελληνική γεωγραφία, που κρύβει στις πλαγιές, τα φαράγγια, τα οροπέδια και της κορφές της μέρη και τοπία απείρου κάλλους.
Η Αετομηλίτσα, όπως και οι αρκούδες πέφτει σε «χειμερία νάρκη» από τις αρχές του Οκτώβρη (επειδή ο πληθυσμός της μετακινείται στα πεδινά αφού είναι όλοι κτηνοτρόφοι) και «ξυπνά» τον Μάιο.