Πρωτεύουσα της Λακωνικής Μάνης, αποτελεί την ιδανικότερη επιλογή για μια αναζωογονητική εξόρμηση, αλλά και ορμητήριο για την γνωριμία με τους υπόλοιπους οικισμούς και χωριά της περιοχής, που στην κυριολεξία λειτουργούν σαν σειρήνες για τους επισκέπτες του νομού.
Με την εικόνα, την αρχιτεκτονική και την ατμόσφαιρά του να παραπέμπουν σε νησί, το Γύθειο, κατά τον Παυσανία, είναι η «Γη των θεών», καθώς ο μύθος λέει ότι όταν η πόλη χτιζόταν, ο Ηρακλής συγκρούστηκε με τον Απόλλωνα, χωρίς κανείς από τους δύο να αναδειχθεί νικητής. Έτσι, αντί για Ηρακλεία ή Απολλωνία, η πόλη ονομάστηκε «Γη των θεών» για να τιμώνται και οι δύο.
Το Γύθειο, λοιπόν, σε απόσταση 40 χλμ. από τη Σπάρτη, ξεχωρίζει στα μάτια των ταξιδιωτών τόσο για την αρχοντιά, όσο και για τον νησιωτικό αέρα που αποπνέει. Γεμάτο με πολύχρωμα νεοκλασικά που «καθρεφτίζονται» στα νερά του λακωνικού κόλπου ξελογιάζει τους πάντες. Η κλασική και απαραίτητη βόλτα στην πόλη είναι στην προκυμαία της, δίπλα στο κύμα, από όπου είναι εξαιρετική και η θέα στο νησάκι Κρανάη. Τα στενά γραφικά σοκάκια με τα πέτρινα σκαλοπάτια οδηγούν τον επισκέπτη στην «ενδοχώρα», ανάμεσα σε παραδοσιακά σπίτια με ολάνθιστες αυλές.
Το βλέμμα του επισκέπτη δεν γίνεται να μην πέσει πάνω στο Παρθεναγωγείο, το οποίο χτίστηκε το 1886 με την υπογραφή του Ερνστ Τσίλλερ –του πρωτοπόρου αρχιτέκτονα που επηρέασε την εικόνα της Αθήνας.
Από τα τελευταία σπίτια αρχίζει το μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του, όπου υπάρχει ένα όμορφο μικρό εκκλησάκι, απ’ όπου η θέα είναι απεριόριστη και μαγική.
Ανάμεσα στα αξιοθέατα ξεχωρίζει ο Φάρος που χτίστηκε το 1837 κι έχει ύψος 23 μέτρα, καθώς και ο πέτρινος Πύργος του Τζανετάκη Γρηγοράκη, του τρίτου Μπέη της Μάνης, που χτίστηκε στα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας, αναφέρει το newsbeast.
Στο νησάκι Κρανάη ή Μαραθονήσι, που ενώνεται με το Γύθειο μέσω ενός λιμενοβραχίονα, βρήκαν σύμφωνα με τον Όμηρο κρησφύγετο ο Πάρις και η ωραία Ελένη μετά την αρπαγή της από τον βασιλιά Μενέλαο και μέχρι να φύγουν για την Τροία. Μάλιστα, λέγεται ότι την ονομασία Κρανάη την πήρε από το κράνος που ξέχασε εκεί ο Πάρις κατά την αποχώρησή τους από το νησάκι.
