Ο λόγος, όπως αναφέρει το exploringgreece.tv, για τη λίμνη Ζαραβίνα στο νομό Ιωαννίνων. Μια λιλιπούτεια λίμνη που συναντάς στο αριστερό σου χέρι καθώς κινείται προς τα ελληνοαλβανικά σύνορα και σίγουρα κάνεις μια στάση για να τη θαυμάσεις. Μακριά από ανθρώπους και οικισμούς, η λίμνη της Ζαραβίνας με τα γαλήνια νερά είναι μια ευκαιρία να ηρεμήσεις και να ακούσεις μόνο τους ήχους της φύσης. Ο, τι σου γαληνεύει την ψυχή…

Ζαραβίνα: Η μικρή αλλά πανέμορφη λίμνη του Πωγωνίου

Η λίμνη Ζαραβίνα στην περιοχή του Πωγωνίου του νομού Ιωαννίνων δεν θα είναι ποτέ η λίμνη με τη μεγάλη φήμη ή η πολυφωτογραφημένη. Στην περιοχή των Ιωαννίνων, εξάλλου, τα σκήπτρα κρατάει η λίμνη Παμβώτιδα. Θα τη δεις να ξεφυτρώνει ανάμεσα από τους λόφους και να απλώνεται στο πλάι του δρόμου μοιάζοντας να θέλει να διακόψει την πορεία σου. Να σε καλέσει να την γνωρίσεις καλύτερα, να την φωτογραφίσεις και να δεις τα νερά της που καθρεφτίζουν.

Μπορείς να πεις ότι είναι και η λίμνη με τα πολλά ονόματα καθώς θα ακούσεις να την αποκαλούν και Τζαραβίνα, Τζεροβίνα, Νεζερός, Νιζερός, Νιντζερός και λίμνη Δελβινακίου. Όπως κι αν επιλέξεις να την αποκαλείς, το σίγουρο είναι ότι δεν χάνει από την ομορφιά και τη γοητεία της. Η λίμνη της Ζαραβίνας βρίσκεται σε υψόμετρο 458 μέτρων και έχει σχήμα κυκλικό. Η έκταση της είναι κάτι λιγότερο από 300 στρέμματα οπότε μπορείς να καταλάβεις ότι μέχρι να γυρίσεις το μάτι σου την έχεις δει όλη. Είναι μια ανοικτού τύπου καρστική λίμνη η οποία τροφοδοτείται με νερό από επιφανειακές και από υπόγειες πηγές.

Πάρε μια γεύση από το κανάλι diversity.gr του Youtube…

Όπως κάθε λίμνη, έτσι κι αυτή έχει τους θρύλους της να την ακολουθούν. Ο περιηγητής Φρανσουά Πουκεβίλ είχε γράψει για τη λίμνη της Ζαραβίνας. Αναφέρει, λοιπόν, ο ίδιος: «Μου είχαν διηγηθεί ότι η λίμνη τους η Τζεροβίνα ή Παμβώτις (σε αυτό το σημείο ο Πουκεβίλ κάνει λάθος, Παμβώτις-Παμβώτιδα είναι η λίμνη των Ιωαννίνων) ήταν η πηγή της Πίστριτσας που δεν είχε πυθμένα και αναρροφούσε τα αντικείμενα που ρίχνανε σ’ αυτήν καθώς και ένα σωρό άλλες τέτοιες ιστορίες. Είχα διατρέξει δύο φορές τις όχθες της Πίστριτσας χωρίς να μπορώ να σταθώ εκεί παρά μόνο όταν μου δόθηκε μια ειδική ευκαιρία που μου επέτρεπε να παραμείνω σ’ αυτές. Στη Τζεροβίνα που σταμάτησα, δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να διαπιστώσω πως οι πληροφορίες που μου δόθηκαν από τους Έλληνες ήταν αποκυήματα της φαντασίας τους…»