Τα όμορφα κουφώματα και παράθυρα προσφέρουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τη μοναδικότητα στο κτίριο, του δίνουν χαρακτήρα και αναδεικνύουν τα χαρακτηριστικά που το κάνουν ξεχωριστό.
Στη Fenestral, η αγάπη μας για τη δουλειά μας και για τα κουφώματα που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της εξωτερικής ομορφιάς των κτιρίων μας έχει οδηγήσει σε αξέχαστα ταξίδια σε όλο τον κόσμο, στα οποία έχουμε ανακαλύψει εντυπωσιακά κουφώματα και έχουμε εκτιμήσει ακόμα περισσότερο τη σημασία αυτού του αρχιτεκτονικού στοιχείου στις πιο αριστοτεχνικές δημιουργίες που μας δίνουν δεκάδες ιδέες για την Ελλάδα.
La Pedrera, Βαρκελώνη
Η Κάζα Μιλά, γνωστή και ως La Pedrera είναι πολυκατοικία σχεδιασμένη από τον Αντόνι Γκαουντί μεταξύ του 1906 και 1910, η οποία ολοκληρώθηκε επίσημα το 1912. Ονομάστηκε "Casa Mila" γιατί το κτίριο κατασκευάστηκε ως σπίτι για την εύπορη οικογένεια Μιλά. Βρίσκεται στην οδό Passeig de Gràcia, στη γειτονιά Eixample της Βαρκελώνης. Αποτελεί ένα πρωτοποριακό κτίριο, του οποίου η κατασκευή είναι ένας συνδυασμός σιδηροκατασκευής και σκυροδέματος. Ένας εντυπωσιακά σουρεαλιστικός χώρος με γλυπτά αποτελεί την στέγη του κτιρίου, το οποίο ήταν το τελευταίο αστικό έργο του διάσημου αρχιτέκτονα, πριν αφιερωθεί αποκλειστικά στην Σαγράδα Φαμίλια. Το κτίριο είναι ενταγμένο στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Οι πόρτες και τα μπαλκόνια του La Pedrera είναι από τα πλέον εντυπωσιακά σε όλη την Ευρώπη. Οι πόρτες είναι διακοσμημένες με μικρά τμήματα γυαλιού, καθώς εκείνη την εποχή δεν ήταν διαθέσιμα μεγάλα γυάλινα φύλλα. Τα τζάμια είναι σε ακανόνιστα σχήματα εμπνευσμένα από ζώα και φυτά που δημιουργούν ένα πραγματικό έργο τέχνης. Οι σύνθετες γρίλιες από σφυρήλατο σίδερο στα 32 μπαλκόνια του La Pedrera κατασκευάστηκαν με λαμαρίνες, ράβδους και αλυσίδες σε μια ασυνήθιστη, αλλά εξαιρετικά εκφραστική δημιουργία που συμπληρώνει την αρχιτεκτονική του κτιρίου και παρέχει ένα διακοσμητικό στοιχείο που θεωρείται πρόδρομος του αφηρημένου γλυπτού του 20ου αιώνα.
Casa Batlo, Βαρκελώνη
Μία από τις διασημότερες δημιουργίες του αρχιτέκτονα Antoni Gaudi είναι η Casa Batlo, η οποία βρίσκεται στο κέντρο της Βαρκελώνης σε κοντινή απόσταση στη La Pedrera. Το 1904, ο Josep Batlló προσέλαβε τον Γκαουντί να του σχεδιάσει το σπίτι. Αρχικά, το σχέδιο ήταν το κτίριο να γκρεμιστεί και να ξαναχτιστεί ένα τελείως καινούριο. Ο Γκαουντί, όμως, έπεισε τον Μπατλό ότι μια αναδιαμόρφωση ήταν αρκετή και ήταν σε θέση να υποβάλλουν αίτηση σχεδιασμού το ίδιο έτος. Το κτίριο ολοκληρώθηκε και ανακαινίστηκε το 1906. Ο Γκαουντί άλλαξε τελείως το κύριο διαμέρισμα που έγινε η οικία της οικογένειας Μπατλό. Επέκτεινε τον κεντρικό φωταγωγό ώστε να παρέχεται φως σε ολόκληρο το κτίριο και πρόσθεσε νέους ορόφους.
Τα παράθυρα παίζουν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της αρχιτεκτονικής του κτιρίου. Το ισόγειο, συγκεκριμένα, είναι ασυνήθιστα δομημένο, με ακανόνιστα οβάλ παράθυρα και πέτρινο τοίχο σμιλεμένο σαν να ρέει. Υπάρχουν λίγες ευθείες γραμμές και η πρόσοψη είναι διακοσμημένη με πολύχρωμο μωσαϊκό, φτιαγμένο από θραύσματα κεραμικών πλακιδίων Trencadís με μια τεχνική που λέγεται Pique assiette. Η οροφή είναι αψιδωτή και μοιάζει με πλάτη από δράκο ή δεινόσαυρο.
Αγία Σοφία, Κωνσταντινούπολη
Αρχιτέκτονες του ναού της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη ήταν οι γεωμέτρες Ανθέμιος από τις Τράλλεις και ο Ισίδωρος από τη Μίλητο. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα και τα εγκαίνιά του τελέστηκαν στις 27 Δεκεμβρίου του 537 μ.Χ. Ο τρούλος δίνει την εντύπωση ότι αιωρείται εξαιτίας των παραθύρων που βρίσκονται περιμετρικά της βάσης του, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι ο ιστορικός της εποχής Προκόπιος έγραφε ότι ο τρούλος «δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα κομμάτι ουρανού που κρέμεται στη γη.» Η όλη κατασκευή παρουσιάζει πράγματι την εντύπωση μια αρμονίας φωτός και αρχιτεκτονικής. Τα 100 παράθυρα του ναού, 40 επί της στεφάνης του θόλου και τα υπόλοιπα στα ημιθόλια, τις κόγχες και τους τοίχους προσδίδουν την εικόνα της ανακρέμασης του θόλου από τον ουρανό, οι δε ακτίνες του ήλιου που εισέρχονται στο χώρο δίνουν την εντύπωση να άγονται από τους ουρανούς.
Duomo, Μιλάνο
Ο καθεδρικός ναός Duomo di Milano έχει μία από τις ομορφότερες πόρτες στον κόσμο. Η κεντρική θύρα είναι κατασκευασμένη από χαλκό και σχεδιάστηκε από τον Ιταλό γλύπτη Lodovico Pogliaghi το 1902. Τα γεγονότα που χαράσσονται στην πόρτα αντιπροσωπεύουν τις μεγάλες χαρές και θλίψεις στη ζωή της Μαρίας, μητέρας του Ιησού. Η εικόνα στην αριστερή πλευρά είναι η Ανάληψη του Ιησού και η αντίστοιχη κεντρική δεξιά εικόνα είναι η Κοίμηση της Θεοτόκου.
Οι ‘’πύλες του παραδείσου’’ -Βασιλική της Ιερής Καρδιάς της Μονμάρτης Sacré-Cœur, Παρίσι
Στο υψηλότερο σημείο του Παρισίου, στο λόφο της Μονμάρτης, δεσπόζει ο Ναός της Ιερής Καρδιάς . Από το κατάλευκο πέτρινο ναό, ξεχωρίζουν οι περίτεχνες δίφυλλές πόρτες ύψους 4 μέτρων, κατασκευασμένες από ορείχαλκο. Οι πόρτες που ο Μιχαήλ Άγγελος ονόμασε ως πύλες του παραδείσου είναι αντίγραφα των πορτών του βαφτιστηριού της Φλωρεντίας, σχεδιασμένες από τον Ιταλό καλλιτέχνη της αναγέννησης Lorenzo Ghiberti το 1401 και απεικονίζουν τη θυσία του Ισαάκ.
Μουσουλμανικά καφασωτά έρκερ και καφασωτά παράθυρα – Αίγυπτος
Τα μουσουλμανικά καφασωτά έρκερ, τα οποία βρίσκονται στην Αίγυπτο, είναι εξώστες που προεξέχουν – προβάλλονται από το κτήριο. Η πρωτοτυπία των μουσουλμανικών έρκερ της Αιγύπτου έγκειται στο γεγονός ότι είναι κατασκευασμένα εξ ολοκλήρου από ξύλο και είναι χειροποίητα σε συνδυασμό με πολύχρωμα τζάμια - βιτρό. Σκοπός των συγκεκριμένων ξυλόγλυπτων κατασκευών, που συχνά ξεπερνούν τα δέκα μετρά πλάτος, είναι να μπορούν οι γυναίκες να βλέπουν το δρόμο χωρίς να είναι ορατές. Το μεγαλύτερο μέρος της έγγαμης ζωής τους, οι μουσουλμάνες γυναίκες της Αιγύπτου, το περνούν πίσω από αυτά τα παράθυρα.
Ξυλόγλυπτά παράθυρα σε βουδιστικούς ναούς, Βιετνάμ – Ταϊλάνδη
Τα πολύχρωμα ξυλόγλυπτά παράθυρα και παντζούρια που βρίσκονται σε βουδιστικούς ναούς στην Νοτιανατολική Ασία είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της φιλοσοφίας των βουδιστών. Πρὀκειται για ξύλίνα πάραθυρα και παντζούρια με ξυλόγλύπτους ταμπλάδες που συχνά διακοσμούνται με φύλλα χρυσού ή ελεφαντόδοντο. Αναπαριστούν στιγμές από την ζωη του Βούδα και τις περισσοέτερες φορές βάφονται από τους ίδιους του μοναχούς με φανταχτερά χρώματα.
