Απέχει 16 χλμ από την Αριδαία και είναι ένα παραδοσιακό χωριό, που άκμασε κτηνοτροφικά τις προηγούμενες δεκαετίες. Με πραγματικό πλυθησμό περί τους 1.000 κατοίκους, είναι το κεφαλοχώρι τού δυτικού Πάικου, σε περιβάλλον άγριου κάλλους.

Αξίζει να επισκεφτεί κάποιος την παλιά εκκλησία της Αναλήψεως του Σωτήρος του 1870 μ.χ στο κέντρο του χωριού, την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, στην περιοχή «Μπαρζέι» που είναι ένα καταπράσινο μέρος, τα φράγματα της «Μάτιτσα» και της «Τσιεσμας», τα δάση του «Γόνατου», μεταξύ Κρανέας και Θεοδωρακίου, το παλιό χωριό Παπάσιο που εγκαταλείφθηκε το 1910, την διαδρομή προς μεγάλα Λιβάδια Πάικου με τις οξιές, την καλή πεδιάδα Θεοδωρακίου, τα Βερτοπια και τις γύρω περιοχές με δάση! Το φαράγγι της Κλεισούρας, που έγινε ιστορικό σημείο θυσίας Ελλήνων που δεν ήθελαν να πέσουν στα χέρια τών Τούρκων, μεταξύ των χωριών Θεοδωράκι και Κωνσταντία, το φαράγγι του Μπουνάρ με το γαβρόδασος, το σπήλαιο, τα φαράγγια της Αουμπινας προς το χωριό λιθαριά με τα παλιά τσοπανοκαλυβα στην διαδρομή.

Τοπόσημα μεγάλου ενδιαφέροντος είναι επίσης το συμμαχικό μονοπάτι της Αβράμιτσας, το αμφιθέατρο του χωριού, το κιόσκι, το μνημείο του αεροπόρου Ιωάννη Τότσα, το μνημείο ηρώων στην πλατεία, τα πηγάδια, το βρυσόρεμα και το λαογραφικό Μουσείο.

Πρόκειται ουσιαστικά για έναν πανέμορφο τόπο αντιθέσεων που αξίζει να επισκεφτείτε.

Πληροφορίες - φωτογραφίες: Γιάννης Παπαντωνίου