Την εικόνα της Αρκαδίας συνθέτουν, σε γενικές γραμμές, ο ορεινός όγκος του Mαινάλου με τις ατέλειωτες δασικές εκτάσεις, οι οποίες προσφέρουν διαδρομές που το δίχως άλλο συναρπάζουν.

Μια από αυτές είναι η πορεία που έκανε ο φακός του travel.eleftheriaonline.gr από την Βυτινά προς την Στεμνίτσα, μέσω της Ελάτης. 

Εκεί, τα νερά, χειµώνα - καλοκαίρι, είναι άφθονα και πάντα πηγαία, ξεπηδούν από τα... σωθικά του Μαινάλου!

Από εκεί, µπορείς να βαδίσεις µέσα στο δάσος και να φθάσεις στο Χρυσοβίτσι! Κοντά της παράλληλα είναι, το άλλο µικρό χωριό, το Πυργάκι…

Τα ελάχιστα σπίτια είναι διάσπαρτα και κρυµµένα στο πράσινο, μοιάζοντας αν μη τι άλλο ευνοημένα από την γεωγραφική τους τοποθεσία. Επιπλέον, στον δρόμο θα συναντήσετε μια όμορφη φάρμα, με εντυπωσιακά άλογα που βολτάρουν ανέμελα στην εξοχή.

Συνεχίζοντας την διαδρομή μας, σε κοντινή απόσταση από την Ελάτη, και παραπλεύρως του δρόμου που οδηγεί στο Λιμποβίσι, υπάρχει ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα.

Πρόκειται για τον Ι. Ναό της Ζωοδόχου Πηγής, που ξεπροβάλλει μέσα από τα έλατα. Ο Ι. Ναός θεμελιώθηκε στις 5 Μαΐου 2000 και ολοκληρώθηκε δύο χρόνια μετά.

Πέτρες από την περιοχή… δημιούργησαν ένα πραγματικό κόσμημα Αρχιτεκτονικής κατασκευής, μοναδικό στην περιοχή. Και όσοι έχουν την ευκαιρία να σταματήσουν και να απολαύσουν τα κρύα νερά της εκεί πηγής («Τρανή» Βρύση), θα μείνουν έκθαμβοι από το κομψοτέχνημα αυτό και τη φυσική ομορφιά του τοπίου.

Στάση στο Λιμποβίσι...

Ανάμεσα πάντως στις ομορφιές της διαδρομής που επιβάλλεται να δείτε είναι το ιστορικό Λιμποβίσι.

Χωμένο στο ελατόδασος και μέσα στις μεγάλες χαράδρες του Μαινάλου, σε υψόμετρο 1200μ., ανάμεσα στο Χρυσοβίτσι και την Πιάνα και σε πανέμορφη και δύσβατη τοποθεσία, είναι το Λιμποβίσι (ή Λιμποβίτσι), το ένδοξο χωριό των Κολοκοτρωναίων. Το χωριό φέρει εμφανώς σλαβική ονομασία, όπως και άλλα χωριά της περιοχής. Εδώ έζησαν οι Κολοκοτρωναίοι, και μεγάλωσε και κατοικούσε κατά καιρούς ο αρχιστράτηγος Θ. Κολοκοτρώνης. Το Λιμποβίσι ήκμασε επί Ενετοκρατίας και Τουρκοκρατίας. Μάλιστα, η απογραφή των Ενετών το 1711 κατέγραψε 500 κατοίκους.

Ο χώρος του άλλοτε κραταιού αρκαδικού χωριού καταλαμβάνει σήμερα ένα μικρό πλάτωμα, που έχει διαμορφωθεί σε σύγχρονο μικρό πάρκο. Σε τίποτα σήμερα δεν θυμίζει την ύπαρξη του χωριού, παρά μόνον λιγοστά χαλάσματα. Τα μόνα οικήματα που περιέχει είναι το ανακατασκευασμένο σπίτι των Κολοκοτρωναίων, η παλιά εκκλησία του Αϊ - Γιάννη, όπου εκκλησιαζόταν ο Γέρος του Μοριά και τα παλικάρια του, ένα αναψηκτήριο όπως και ένα μικρό οίκημα των φυλάκων. Το ανακατασκευασμένο σπίτι του Κολοκοτρώνη είναι ένα λιθόκτιστο κτήριο κτισμένο σύμφωνα με τις μαρτυρίες κατά τα πρότυπα του παλαιού και σε σημείο - κατά τα φαινόμενα - δίπλα από την αρχική του θέση (ακριβώς δίπλα υπάρχουν ερείπια παλιού σπιτιού).

Η ανέγερσή του έγινε το 1990 με δαπάνη του Αρκάδα επιχειρηματία και εφοπλιστή Π. Αγγελόπουλου, ο οποίος και χρηματοδότησε τη διαμόρφωση και εξωραϊσμό του γύρω χώρου.

Σήμερα το σπίτι λειτουργεί σαν ανοικτό μουσείο και φιλοξενεί σύγχρονο εικονογραφικό υλικό από τη ζωή και δράση του Θ. Κολοκοτρώνη. Το επισκέπτονται χιλιάδες επισκέπτες που συρρέουν για να προσκυνήσουν τον ιερό αυτό τόπο, χειμώνα - καλοκαίρι.

Στην συνέχεια, μια καλή πρόταση για φαγητό, καφέ ή ακόμα και διαμονή, είναι η Δημητσάνα και η Στεμνίτσα, δύο από τα πιο γραφικά και όμορφα χωριά της Αρκαδίας.

Δημητσάνα...

Από τα ομορφότερα και πιο καλοδιατηρημένα χωριά της ορεινής Αρκαδίας, με μοναδική αρχιτεκτονική, ατμοσφαιρικούς ξενώνες, εντυπωσιακά μοναστήρια, το φαράγγι του Λούσιου και το ελατοσκέπαστο Μαίναλο σε απόσταση αναπνοής, η Δημητσάνα αποτελεί εδώ και χρόνια μια από τις δημοφιλέστερες βάσεις για διαφορετικά είδη τουρισμού.

Το αρχιτεκτονικό τοπίο του παραδοσιακού οικισμού, με τα ψηλά, πέτρινα πυργόσπιτα που απλώνονται σε δυο αντικριστούς λόφους, είναι μοναδικό. Περπατήστε στα λιθόστρωτα καλντερίμια με τα επιβλητικά αρχοντικά και επισκεφθείτε την ιστορική βιβλιοθήκη με τις σπάνιες εκδόσεις και το μικρό εκκλησιαστικό μουσείο που στεγάζεται στο ανακαινισμένο σπίτι του πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄. Λίγο έξω από το χωριό, το εξαιρετικό υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, μοναδικό στην Ελλάδα, σας ξεναγεί στην προβιομηχανική τεχνολογία της περιοχής, ενώ εσείς κάνετε μια όμορφη βόλτα στη φύση ακολουθώντας τη ροή του νερού από τον αλευρόμυλο προς το βυρσοδεψείο και τον μπαρουτόμυλο (κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, η ιστορική Δημητσάνα υπήρξε το σημαντικότερο κέντρο ανεφοδιασμού σε μπαρούτι).

Αν ρίξετε μια ματιά στις πλαγιές από κάτω σας, σίγουρα θα εντοπίσετε παρέες περιπατητών, αφού από εδώ ξεκινούν πολλά μονοπάτια προς το φαράγγι του Λούσιου και τα μοναστήρια του. Στη Δημητσάνα θα βρείτε μερικούς από τους καλύτερους ξενώνες της περιοχής και βέβαια ταβέρνες, μαγαζιά με τοπικά προϊόντα και cafes και bars.

Στεμνίτσα...

Επιβλητικά πυργόσπιτα με τοξωτά υπέρθυρα, πέτρινα καλντερίμια που ανηφορίζουν περνώντας κάτω από τις καμάρες (θυμίζουν τα βυζαντινά «διαβατικά») των σπιτιών και χάνονται μέσα στις καρυδιές και τις κερασιές, κεφαλόβρυσα στη σκιά αιωνόβιων πλατάνων και μια ζωντανή πλατεία γεμάτη καφενεία και ταβέρνες συνθέτουν ένα από τα ομορφότερα χωριά της Αρκαδίας.

Η Στεμνίτσα αποτελεί δημοφιλή βάση διαμονής στην περιοχή (με ωραίους ξενώνες) αλλά και κλασική στάση για βόλτα στα σοκάκια με τα υπέροχα σπίτια και για φαγητό ή γλυκό στην πλατεία.

Η σχολή αργυροχρυσοχοΐας, που στεγάζεται σ’ ένα επιβλητικό πέτρινο κτίριο στο κέντρο του χωριού, συνεχίζει την παραδοσιακή τέχνη – οι Στεμνιτσιώτες ήταν διάσημοι για τις επιδόσεις τους στη μεταλλουργία και οι καμπάνες ορισμένων από τις πιο φημισμένες εκκλησίες των παραδουνάβιων χωρών λέγεται ότι φτιάχτηκαν από τα χέρια τους. Εξ ου και τα εργαστήρια αργυροχρυσοχοΐας που διαθέτει το χωριό, όπου μπορείτε να αγοράσετε χειροποίητα κοσμήματα αλλά και αντίγραφα σπάνιων νομισμάτων.

Εκτός από τον κεντρικό δρόμο με τα εντυπωσιακά πυργόσπιτα (όπως αυτό του Ροϊλού), η συνοικία Παλαμηδέικα, το ανηφορικό μονοπάτι που οδηγεί στη Μάνα του Νερού (την πηγή ύδρευσης του χωριού), η πλαγιά της Πέρα Μεριάς, γεμάτη αμυγδαλιές και κυπαρίσσια, το Αεράκι, απ’ όπου απολαμβάνετε υπέροχο ηλιοβασίλεμα στο Ιόνιο και στα βουνά της Ζακύνθου, καθώς και το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής με το νερόμυλο του Τσαγκούρου είναι ορισμένες προτάσεις για κοντινούς περιπάτους.

Και φυσικά δεν νοείται να μην επισκεφτούμε την Βυτίνα...

Το πιο ζωντανό και τουριστικά αναπτυγμένο κεφαλοχώρι του Μαινάλου, 38 χλμ. βορειοδυτικά της Τρίπολης, και μια από τις δημοφιλέστερες βάσεις για σκι ή εξορμήσεις στην ορεινή Αρκαδία.

Στα δρομάκια του χωριού, όπου κυριαρχούν τα σπίτια από ντόπιο μαύρο μάρμαρο (πολλά από τα οποία αγοράστηκαν και αναστυλώθηκαν τη δεκαετία του ’90 από επώνυμους Αθηναίους), και γύρω από την πλατεία θα βρείτε καλές ταβέρνες, cafes-μπαράκια και μαγαζιά με ξυλόγλυπτα και τοπικά προϊόντα (κυρίως τυροκομικά και ζυμαρικά).

Από τα πιο δημοφιλή σημεία για περίπατο ο ρομαντικός Δρόμος της Αγάπης, ανάμεσα στις δεντροστοιχίες.

Υ.Γ. Αν την επιλέξετε το καλοκαίρι για την εξόρμηση σας μην παραλείψετε να πάρετε μια ζακέτα. Ιδίως, το βράδυ θα σας είναι απαραίτητη...