Έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο και χρονολογείται στα χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, την μεταβυζαντική περίοδο. Η χρονολογία 1897 στο υπέρθυρο της εισόδου αντιστοιχεί σε μεταγενέστερη επέμβαση στο ναό.

Ο ναός είναι μονόχωρος με κιονοστήρικτο θολοσκέπαστο προστώο στο δυτικό τμήμα του. Ο εξαγωνικός τρούλος που υψώνεται πάνω από το χώρο του ιερού, αποτελεί αρχιτεκτονική ιδιορρυθμία.

Σύμφωνα με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Χίου, οι εσωτερικές τοιχοποιίες κοσμούνται με γύψινη και ζωγραφιστή διακόσμηση. Το δάπεδο είναι στρωμένο με πλάκες από κόκκινη πέτρα Θυμιανών και πέτρα Νενήτων, τοποθετημένες εναλλάξ. Χαρακτηριστικό είναι το κεντρικό τετράγωνο διάχωρο με το αστεροειδές κόσμημα, όπου έχουν τοποθετηθεί περιμετρικά τετράγωνα κεραμικά πλακίδια με διακοσμητικά θέματα σε ζωηρά χρώματα.

Τα στασίδια αποτελούν αξιόλογα δείγματα ξυλογλυπτικής τέχνης. Το τέμπλο είναι απλό ξύλινο.

Στα βορειοδυτικά του ναού βρίσκονται τα ερείπια λιθόκτιστου τετράγωνου πύργου, άλλοτε διώροφου, από τον οποίο σήμερα σώζεται μόνο τμήμα του θολοσκέπαστου ισογείου.

Βίντεο: chiosphotos.gr