Ένα μοναδικό αφιέρωμα στη Σύρο, την οποία περιγράφει ως «μικρή Ιταλία», κάνει η Daily Mail τονίζοντας πως η Ερμούπολη είναι ίσως η πιο περίεργη πόλη της Ελλάδας: Δεν υπάρχουν λαβύρινθοι από σοκάκια, ούτε ασβεστωμένα σπίτια, αλλά ούτε και στοίβες από μπερδεμένα δίχτυα στο λιμάνι.
Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος Τζον Μαλαθρόνας η Ερμούπολη είναι μια πολυσύχναστη πόλη, της οποίας οι μεγάλες πλατείες, οι υπέροχες εκκλησίες και τα αρχοντικά με τα παστέλ χρώματα θυμίζουν περισσότερο Ιταλία παρά Ελλάδα. Η Ερμούπολη είναι η πρωτεύουσα της Σύρου, ένα νησί 22.000 κατοίκων στην μέση των Κυκλάδων. Τα νέα, γρήγορα καταμαράν άρχισαν να ελλιμενίζονται εκεί πέρυσι, κι έτσι κατάφεραν οι τουρίστες να την γνωρίσουν, διότι μέχρι πρότινος χρησιμοποιούνταν ως μια μικρή στάση για το ταξίδι προς την Μύκονο.
Η ιστορία της Ερμούπολης και το αριστούργημα του Ελ Γκρέκο
Η ιταλική Ερμούπολη είναι το μεγαλύτερο αξιοθέατο της Σύρου. Ιδρύθηκε το 1820 από πρόσφυγες από τα λεηλατημένα νησιά της Χίου, των Ψαρών, της Κάσου και της Κρήτης κατά την διάρκεια του πολέμου. Ήταν έμποροι και ναυπηγοί, των οποίων η βιομηχανία μετέτρεψε την Ερμούπολη στο κύριο ελληνικό λιμάνι μέχρι την άνοδο του Πειραιά. Οι νέοι κάτοικοι του νησιού έφτιαξαν αρχοντικά σε κυρίαρχο νεοκλασικό στυλ και γέμισαν τις εκκλησίες με κειμήλια. Ένα από αυτά, μάλιστα, προκάλεσε αίσθηση.
Ο Παπά Κώστας, ο ενοριακός ιερέας της εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, αφηγήθηκε την ιστορία στον δημοσιογράφο της Daily Mail: «Ήταν τον Μάρτιο του 1983, την πρώτη ημέρα της Σαρακοστής και ο Γιώργος Μαστορόπουλος, ο αρχαιολόγος, κατέγραφε τις εικόνες που είχαν έρθει στην Σύρο. Τις καθάριζε προσεκτικά όταν άρχισε να χοροπηδά σαν μικρό παιδί. «Παπά Κώστα» είπε «έχεις έναν πραγματικό θησαυρό εδώ».
Αυτό που αποκάλυψε ο Μαστορόπουλος κάτω από την βρωμιά αιώνων ήταν η υπογραφή του Ελ Γκρέκο. Κοίταξα την Κοίμηση, λέει ο αρθρογράφος, ζωγραφισμένη σε κρητικό στυλ, όταν ο μεγαλοφυής ζωγράφος ήταν σε ηλικία περίπου 20 ετών, και χαίρομαι που δεν κατέληξε σε ένα απρόσωπο μουσείο αλλά παρέμεινε στην φροντίδα του Παπά Κώστα.
Το ιταλικό στυλ κυριαρχεί στην Ερμούπολη
Μια γρήγορη βόλτα από την εκκλησία, τον οδηγεί στην κεντρική πλατεία Μιαούλη, όπου δεσπόζει το δημαρχείο και η μεγάλη, μνημειώδης σκάλα. Συνεχίζοντας την βόλτα, στους πλακόστρωτους δρόμους που οδηγούν στο θέατρο Απόλλων, χτισμένο στο στιλ του Teatro San Carlo της Νάπολης. Περνά από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου του Πλουσίου, μια βασιλική με τρούλο και κίονες σε κορινθιακό ρυθμό και καταλήγει ψηλά πάνω από την πόλη, σε έναν μέρος με μια σειρά από αρχοντικά.
Την επόμενη ημέρα, ο αρθρογράφος της Daily Mail, ανεβαίνει στην μεσαιωνική πόλη της Άνω Σύρου, σε έναν απότομο λόφο με θέα στο λιμάνι. Εδώ, στην παλιά πρωτεύουσα, ανακαλύπτει επιτέλους εκείνες τα χαρακτηριστικά κλειστοφοβικά σοκάκια, την θέα στο πέλαγος και τα άσπρα σπίτια. Αλλά και πάλι, για άλλη μία φορά, η Σύρος αγνοεί τους κανόνες: το μοναστήρι ανήκει στους Καπουτσίνους, ενώ οι εκκλησίες διαθέτουν μουσικά, εκκλησιαστικά όργανα, πολύχρωμα αγάλματα, ξύλινα κουβούκλια εξομολόγησης και διδασκαλίες του Πάπα Φραγκίσκου.
Ένας ιερέας στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου εξηγεί: «Η Ερμούπολη είναι Ορθόδοξη, αλλά η υπόλοιπη Σύρος είναι καθολική. Το νησί είναι υπό την προστασία του Πάπα. Πλέον γιορτάζουμε το Πάσχα μαζί με τους ορθόδοξους, με ειδική απαλλαγή από το Βατικανό».
Οι ωραιότερες παραλίες της Σύρου
Όσο για τις παραλίες, μην περιμένετε εκπλήξεις. Από την Ερμούπολη, ένα λεωφορείο διασχίζει έναν κύκλος προς την νότια ακτή, όπου η άμμος είναι ψιλή και το νερό διάφανο. Το πιο ανεπτυγμένο χωριό είναι ο Γαλησσάς, όπου επισκέφθηκα, όπως σημειώνει ο αρθρογράφος, το πολύ διάσημο εστιατόριο «Ηλιοβασίλεμα», που σερβίρει ελληνική κουζίνα με μια δημιουργική πινελιά: αχινοσαλάτα και μαραθοκεφτέδες. Ένα άλλο δημοφιλές μέρος είναι το Κίνι, ένα συμπαγές ψαροχώρι με ένα ευχάριστα ήσυχο λιμάνι, όπου μπορεί κανείς να επιβιβαστεί σε ένα σκάφος και να κάνει μια ημερήσια εκδρομή στις βόρειες παραλίες.
Τελευταία στάση είναι τα Γράμματα, ένας προστατευμένος κόλπος με ιριδίζοντα νερά. Αποφασίζει να ακολουθήσει την ακτή γύρω από ένα βραχώδες ακρωτήριο, όπου οι ναυτικοί που έχουν ναυαγήσει έχουν σκαλίσει μηνύματα ευγνωμοσύνης από την αρχαιότητα ακόμη.
Όπως λέει ο αρθρογράφος, δεν είναι ντυμένος για πεζοπορία, γλιστράει και χαλάει τις σαγιονάρες του. Αλλά ένα ζευγάρι Ελλήνων σε ένα ιστιοφόρο, τον βλέπει και του πετά ένα ζευγάρι σανδάλια – που παραδόξως του χωράνε – και έτσι καταφέρνει να ολοκληρώσει την βόλτα του. «Κράτησέ τα» μου φωνάζουν, αρνούμενοι την προσφορά του για χρήματα. «Εσύ είσαι αυτός που τα χρειάζεται».
Έτσι θυμάται την Σύρο ο δημοσιογράφος της Daily Mail. Μπορεί το νησί να είναι εκκεντρικό και ιδιοσυγκρασιακό, αλλά η ψυχή του ανήκει σε μια παλιομοδίτικη Ελλάδα όπου οι πράξεις γενναιοδωρίας προς τους ξένους εξακολουθούν να αποτελούν μέρος της καθημερινής ζωής.
