Το Roccascalegna, ένα μεσαιωνικό χωριουδάκι στην κεντρική περιοχή του Αμπρούτσο, εκμισθώνει το εκπληκτικό κάστρο για γάμους, κοκτέιλ πάρτι, γενέθλια, επετείους και άλλα σημαντικά γεγονότα για μια εξευτελιστική τιμή.
Η περιοχή ήταν γνωστή ως «Η Κοιλάδα του Θανάτου». Και τώρα αναζητά την λύτρωση.
Παρά την ομορφιά της περιοχής, το Roccascalegna δεν έχει προσελκύσει την προσοχή των τουριστών που επισκέπτονται γειτονικές περιοχές.
Υπάρχουν ελάχιστα μπαρ και ξενώνες. Οι παλιές πέτρινες κατοικίες έχουν αναστηλωθεί και κάποιες πωλούνται έναντι 20.000 ευρώ.
Στο κάστρο μπορεί να πάει κανείς μόνο με τα πόδια, γεγονός που καθιστά τον χώρο ακόμη πιο ιδιωτικό.
Ο δήμαρχος είναι τόσο πεπεισμένος πως πρόκειται για το τέλειο μέρος, που προκειμένου να συγκεντρώσει την προσοχή του κόσμου, αναλαμβάνει ο ίδιος ως οργανωτής γάμων. Προσφέρεται επίσης βοήθεια μεταφοράς και υλικοτεχνικής υποστήριξης από μίνι βαν του δήμου που διατίθενται στους επισκέπτες.
Απαγορεύονται τα ψηλοτάκουνα στα στενά λιθόστρωτα δρομάκια
Ο Τζιαντζορντάνο μπορεί επίσης να συντονίσει τις υπηρεσίες τροφοδοσίας με τοπικά προϊόντα υψηλής ποιότητας. Πάντως, οι επισκέπτες θα πρέπει να προετοιμαστούν να πάρουν κιλά, γιατί το ρουστίκ τοπικό φαγητό είναι νόστιμο αλλά υψηλό σε θερμίδες.
Το Pane porchettato, μια μεγάλη ζύμη γεμισμένη με ψητό χοιρινό κρέας, είναι μια συνταγή που κατοχυρώνεται με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από μια γιαγιά που έχει το αρτοποιείο του χωριού.
Φτιάχνει επίσης παραδοσιακές γαμήλιες τούρτες, όπως τα taralli, μεγάλα μπισκότα σε σχήμα στέμμας που δωρίζονται στη νύφη και τους καλεσμένους.
Συνιστώνται κυρίως παπούτσια πεζοπορίας. Ή ακόμη καλύτερα, ξυπόλητοι. Και να ξέρετε πως ακόμη και τα γαϊδουράκια κολλάνε μερικές φορές μεταξύ των βράχων.
«Μια φορά ένα ζευγάρι δεν μπορούσε να σταματήσει να γελάει» λέει ο Μαρτσέλλο Τζιαντζορντάνο, φύλακας και οδηγός του κάστρου. «Η νύφη φορούσε μακρύ μεταξωτό φόρεμα και γόβες στιλέτο. Ο γαμπρός, ξιπόλητος, την πήρε στην αγκαλιά του και την μετέφερε μέχρι το παρεκκλήσι».
Finger foods σερβίρονται στα τρομακτικά δωμάτια με αντικείμενα βασανιστηρίων. Τα υπόγεια μπουντρούμια είναι διαμορφωμένα σαν την Κόλαση του Δάντη: όσο πιο κακό το έγκλημα, τόσο πιο βαθιά χωμένο στη γη το κελί.
Ο χώρος πάντως, έχει τον δικό του μόνιμο επισκέπτη. Λέγεται ότι το κάστρο είναι στοιχειωμένο από το φάντασμα του βαρώνου Corvo de Corvis, που είχε επιβάλει τον αυστηρό μεσαιωνικό νόμο όλες οι νιόπαντρες του χωριού να κοιμούνται μαζί του μέχρι που ένας θυμωμένος σύζυγος τον αποκεφάλισε.
Για αιώνες, το ματωμένο αποτύπωμα του χεριού του βαρώνου χρωμάτιζε τα τείχη του κάστρου. Η πανοπλία του εκτίθεται για το κοινό, χωρίς όμως το κράνος του.
«Μέχρι και κυνηγοί φαντασμάτων έχουν έρθει εδώ και έχουν ακούσει τον βαρόνο να ουρλιάζει και να τρέχει σαν τρελός» λέει ο Μαρτσέλλο.
