Πιο συγκεκριμένα, στο αφιέρωμά της για τα τρία κορυφαία υποβρύχια θαύματα στον κόσμο που αξίζει οι λάτρεις των καταδύσεων να εξερευνήσουν συγκαταλέγει και το Παυλοπέτρι, στη Λακωνία.
Στην πρώτη θέση της τριάδας βρίσκονται τα γιγαντιαία σαλάχια μάντα στις Μαλδίβες, ένα εντυπωσιακό υπερθέαμα που σίγουρα αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Πρόκειται για το μεγαλύτερο είδος σαλαχιού στον κόσμο, το οποίο μπορεί να φτάσει σε πλάτος από 5,5-7 μέτρα.
Οι δύτες που θέλουν να ανεβάσουν την ανδρεναλίνη τους στα ύψη, δεν έχουν παρά να βουτήξουν στου μυθικούς σκοπέλους του νησιού και να κολυμπήσουν παρέα με τα τεράστια αυτά σαλάχια (πρόκειται για φιλικούς… γίγαντες καθώς τρέφονται μόνο με πλανγκτόν), καθώς και με τους υπόλοιπους «κατοίκους» του ενδιαφέροντα βυθού του Ινδικού ωκεανού.
Δεύτερο ακολουθεί το ναυάγιο ενός αεροσκάφους τύπου zero- fighter στο βυθό της Παπούα Νέα Γουινέα. Η πτώση του τοποθετείται στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ενώ η ανεύρεσή του πραγματοποιήθηκε μόλις το 2000.
Στον κόλπο της πόλης Kimbe, στο νησί της Νέας Βρετανίας, λοιπόν, η απόκοσμη ατμόσφαιρα αλλά και οι θρύλοι που ακολουθούν το ναυάγιο αποτελούν ισχυρά θέλγητρα για τους αμετανόητους δύτες και εξερευνητές του βυθού. Στα συν, φυσικά, και τα εντυπωσιακά κοραλλιογενή οικοσυστήματά του.
Το ελληνικό υποβρύχιο «θαύμα» που η βρετανική Telegraph συμπεριλαμβάνει στα κορυφαία του κόσμου, δεν είναι άλλο από το Παυλοπέτρι, την αρχαιότερη, όπως θεωρείται, βυθισμένη πόλη στον κόσμο.
Κοντά στο χωριό Βιγλάφια, λίγο πριν την Ελαφόνησο, και μεταξύ της στεριάς και μιας μικρής νησίδας το Παυλοπέτρι «κοιμόταν» στα νερά της Λακωνίας για περίπου 5.000 χρόνια, μέχρι που το 1967 ανακαλύφθηκε από τον Νικολά Φλέμινγκ και την ομάδα του.
Οι έρευνες έδειξαν ότι η ελληνική «Πομπηία» αποτελείτο από 15 διώροφα (!) κτήρια, τα οποία βρέθηκαν σε βάθος 3-4 μέτρων, ενώ η πόλη είχε συγκεκριμένο σχέδιο με δρόμους, διάφορα κτήρια και νεκροταφείο. Μετέπειτα έρευνες που πραγματοποιήθηκαν το 2009 αποκάλυψαν ότι η αρχαία πόλη εκτεινόταν σε εννέα στρέμματα!
Για την χρονολογία που δημιουργήθηκε υπάρχουν διάφορες εκδοχές, με την πρώτη να εκτιμά ότι κτίστηκε γύρω στο 1.600- 1.100 π.Χ. Η δεύτερη εκδοχή, βασισμένη στα ευρήματα, υποστηρίζει ότι η πόλη κατοικείται από το 2.800 π.Χ., στις αρχές της εποχής του χαλκού.
