Από τα κομψότερα δείγματα της βενετσιάνικης φρουριακής αρχιτεκτονικής, κυριεύει με τον όγκο του σχεδόν ολόκληρο το ακρωτήριο Ακρίτας, στο νότιο άκρο του Μεσσηνιακού Κόλπου. Χτίστηκε από τους Ενετούς τον 13ο αιώνα και ενισχύθηκε από τους Οθωμανούς τον 16ο αιώνα.

Κάποια τμήματα του κάστρου παρέμειναν σε στρατιωτιή χρήση μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ ο κυκλικός οθωμανικός προμαχώνας χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς ως αποθήκη πυρομαχικών, η οποία ανατινάχθηκε το 1944.

Μέσα στο κάστρο υπάρχει μικρός οικισμός με σύγχρονες, ιδιωτικές κατοικίες (η πρόσβαση εδώ πραγματοποιείται από την βόρεια πλευρά του κάστρου όπου εντοπίζεται και η κύρια είσοδός του), ενώ διακρίνονται και ο βυζαντινός ναός της Αγίας Σοφίας, χτισμένη πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού αφιερωμένου στον Απόλλωνα και μιας παλαιοχριστιανικής βασιλικής.

Άξιος αναφοράς και ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους, μια παλιά καθολική εκκλησία, που επί Τουρκοκρατίας μετατράπηκε σε τζαμί και σήμερα λειτουργεί ως ορθόδοξη.

Από την βόρεια και νότια πλευρά του κάστρου η απρόσκοπτη θέα στη θάλασσα είναι μαγική, ενώ τα απότομα βράχια στη νότια πλευρά του -γνωστά και ως βράχια του Ρεσάλτου- οδηγούν σε μία μικρή ακρογιαλιά.

Βίντεο: Άγγελος Αρναουτέλης